Zo tegen het eind van mijn kerkenpad kom ik toe aan onze naaste buurman, de Hofstad. Dat is de PKN-gemeente waarin drie gemeenten uit Apeldoorn-Zuid samen op weg zijn gegaan. Ik vind het gebouw met de karakteristieke koepel van architect Jan Borkent erg mooi. Tot mijn verrassing blijken het rosetraam en meer ontworpen te zijn door de Apeldoornse kunstenaar Cees Flokstra die ik nog goed ken uit vroeger jaren.
Het is vakantietijd en dat in aanmerking genomen is het een behoorlijk gevulde kerk, waarin Annette en ik ons overigens jonge mensen voelen. Ds Albert Roodenburg leidt de dienst met zorgvuldige uitleg bij de verschillende onderdelen; hij heeft goed contact met de kinderen tijdens het kinderpraatje voordat ze met kaarsen naar de kindernevendienst gaan. De preek gaat over Filippenzen 3: 1-11, een van de weinige teksten waarbij je in de preek met recht shit kunt zeggen. Roodenburg biedt heldere vertolking van het evangelie dat we alleen door genade behouden worden en niet door vrome gebruiken. Paulus stelt in de tekst dat besnijdenis, los van de betekenis die het alleen voor Israël heeft, eerder een versnijdens (verminking) is. Sluit trouwens mooi aan bij het recente standpunt van de KNMG, maar dat terzijde.
Na de preek gaan we staan voor de herdenking van een overleden oudere dame uit de gemeente. Dan volgt een symboliek die ik niet kende: de ouderling, gevolgd door de predikant, brengt een zakdoek met de naam van de overledene naar de gedachtenis-nis achterin de kerk. Een apart idee met die zakdoeken maar het is wel iets moois; iemand vertelt me dat ze er blijven liggen tot het eind van het kerkelijk jaar wanneer de overledenen herdacht worden. Er blijken twee van zulke nissen te zijn: aan de linkerkant de gedachtenis-nis en aan de rechterkant de geboorte-nis. Daar zijn de namen te zien van wie gedoopt zijn; eerst in de binnenkant van de kaars die centraal staat en daarna in het geboorte-boek dat ter inzage ligt.
We gaan naar huis na een goede kerkdienst met een preek waar over valt na te praten.