Vandaag is het dinsdag 14 maart. We denken deze week na over bijzondere ontmoetingen met Jezus. Vandaag vertelt Willem Smouter vanuit Johannes 4:43-54 over een genezing op afstand.
Jezus heeft een poos in Jeruzalem gewerkt en nu is Hij terug in Galilea, in Kana, waar Hij eerder van water wijn had gemaakt. Hij ontmoet daar een hoveling uit Kafarnaüm die Hem dringend verzoekt mee te gaan naar zijn stervende zoon, om hem te genezen. Jezus lijkt dan wat negatief te reageren: ‘Jullie geloven alleen maar als je tekenen en wonderen ziet.’ Maar de hoveling legt zijn verzoek nogmaals aan Jezus voor. ‘Ga maar naar huis, uw zoon leeft’ hoort de man Jezus dan zeggen, hij geloofde en vertrok meteen naar huis. Onderweg komen zijn dienaren hem tegemoet met het vreugdevolle nieuws dat zijn zoon is genezen. En wat blijkt? De zoon is genezen op het moment dat Jezus tegen de hoveling gezegd had: ‘Uw zoon leeft’. De man kwam tot geloof en ook al zijn huisgenoten.
Wat een geweldig moment moet dat geweest zijn, dat ze zich realiseerden: het is echt Jezus die de jongen genezen heeft!
Zelf heb ik dit een keer precies zo meegemaakt, dat iemand ergens ver weg was en dat hij genezen bleek te zijn van een verslaving, precies op het uur dat wij daarvoor baden in de kerk; we kwamen er pas een week later achter en het heeft me echt geholpen in het geloof. Tegelijk is het ook ingewikkeld. Ik weet nog dat ik me toen afvroeg: komt het door de manier waarop we dit keer gebeden hebben? Moeten we dat voortaan altijd zo doen? En hoe ga je om met zoveel gebeden die niet verhoord worden?
Weet je: een teken is eigenlijk bedoeld om je op weg te helpen naar Jezus. Maar als je te veel focust op die tekenen, dan kom je niet bij Jezus uit maar bij een nooit eindigende zoektocht naar meer ervaringen, meer tekenen.
Zo gaat het precies. Jezus die zelf in Galilea is opgegroeid had altijd gezegd dat een profeet in zijn vaderstad niet erkend wordt. Toch lijkt dat wel mee te vallen want Hij wordt gastvrij onthaald ‘omdat’, zo staat er, ‘omdat ze hadden gezien wat Hij op het feest in Jeruzalem allemaal had gedaan; daar waren ze zelf bij geweest’. Precies, en daar wilden ze meer van zien. Meer wonderen graag!
Die hoveling, aan de andere kant, die had nog niks gezien en toen geloofde hij al. Toen Jezus zei: ‘Ga maar naar huis, uw zoon leeft’ – toen was dat voor hem genoeg.
Uiteindelijk gaat het daar om, dat je Jezus op zijn woord gelooft. ‘Wie in Mij gelooft, heeft eeuwig leven’ – dat is eigenlijk onvoorstelbaar en het is maar goed dat God af en toe een klein hulpje om te geloven geeft, een teken in de goede richting. Jezus zegt later tegen Tomas en de andere leerlingen wel heel duidelijk: ‘Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven’. Vergeet nooit wat je van God ervaren hebt, maar bouw je geloof op wat Hij belooft – zelfs al zou je er niets van ervaren.