En dan ben je weer thuis…
Op zondag hebben we nog een drukke dag gehad, in drie kerkdiensten gepreekt en daarna naar het vliegveld. Vooral de laatste dienst, in de kleine huisgemeente van Dum Dum (Noord-Calcutta) maakte diepe indruk op me. Zo zou je kerk willen zijn: een gemeenschap die met elkaar meeleeft, die de noden eerlijk deelt en voor Gods troon brengt. Je zag echt voor je hoe de plaatselijke pastor, een al wat oudere man, als een vader voor die gemeente zorgde. Er was trouwens ook een bezoeker die zei: vier jaar geleden heb ik jullie couple-seminar bijgewoond en ik heb het toegepast in mijn gezin; daarom ben ik hier vandaag weer! Prachtig was dat.
Toen ik de eerste keer terug ging naar huis, toen dacht ik in het vliegtuig: nou moet ik me straks weer met tuttelproblemen gaan bezighouden. Vergeleken met mensen die vechten voor het bestaan en daar Gods hulp bij nodig hebben, wat doen al die dingetjes thuis er toe? Intussen weet ik gelukkig dat dat niet eerlijk is en zo denk ik ook niet meer. Met dankbaarheid kijk ik terug op de mooie tijd die we samen hadden; voor mijn geloof was het een stimulans en voor de mensen mocht ik ook wat betekenen. Nu gaan we weer met goede moed verder in Apeldoorn. Gemeenteavond over nieuwe structuur.