Het kerkenpad van vandaag leidt naar de polder, naar Biddinghuizen, waar we de New Wine Zomerconferentie meemaken — en waar we dus ook de zondagmorgendienst volgen. Het is een bijzondere ervaring: voor het eerst in mijn leven maak ik zo’n conferentie mee als deelnemer. Al zo’n 35 jaar bezoek ik geregeld christelijke massabijeenkomsten maar nooit anders dan als journalist, als spreker of bestuurder of wat ook. Laten we het eerlijk zeggen: ik ben gewoon niet zo geschikt als deelnemer aan wat dan ook. In mijn jonge jaren was ik al te lui om te sporten en wist het meestal zo te regelen dat mijn betrokkenheid bij een hardloopwedstrijd bestond uit het uitreiken van de medailles.
Zo bezien heb ik al een paar maanden een merkwaardige tijd. De laatste tijd bezoek ik kerkdiensten als gewoon gemeentelid en met iedere keer dat ik dat doe groeit mijn bewondering voor mensen die dat elke week doen, jaar aan jaar. Nu zijn we dus bij de NWZC en eerder dit jaar ben ik afgetreden als bestuurslid dus zit ik hier nu als ambteloos burger en het is goed om daar eens kennis mee te maken. Het eerste is dat ze na mijn vertrek de aanmeldingsprocedure zo veranderd hebben dat iedereen en dus ook wij nu eerst twee-en-een-half uur in de rij moet staan voor de inschrijving. Je kunt ook zeggen: na mijn vertrek is de aanmelding met ruim 20% gestegen… Want zoveel is de groei inderdaad, de belangstelling is echt overweldigend.
Vanmorgen gaan we met bijna twee van de drieduizend bezoekers naar de grote tent waar de samenkomsten gehouden worden. Petje af voor honderden vrijwilligers die het hele terrein en ook de inrichting van deze tent weer verzorgd hebben! We beginnen met een flink aantal liederen van aanbidding. Fantastische band met mijn favoriete worshipleader Roeland Smith. Ik heb even moeite om het te “pakken” maar zodra we Psalm 100 zingen in de versie van Psalmen voor Nu, gaat de hemel voor me open. Echt waar, en ik heb de indruk dat het voor velen meer in de zaal geldt.
Dick Westerkamp heeft de leiding, spreker is de Zuid-Afrikaan Duncan McLea over Openbaring 1, een goede toespraak maar in deze serie Kerkenpad gaat het daar niet allereerst over. Wat me opvalt (of eigenlijk valt het eerst Annette op en ik herken het) is dat het overgrote deel van de bezoekers bestaat uit dertigers en veertigers. Dat zijn dus mensen met een drukke baan, een druk gezin met alle problemen daarbij — en dan toch nemen ze een week van de vakantie apart om zich op te laden in Gods huis. Ik weet dat veel kerken dit een moeilijke generatie vinden: ze hebben nooit tijd, zijn nauwelijks voor het ambt te porren en binden zich nergens aan. Nou, daar geloof ik dus niks van op basis van jaren New Wine werk. Dertigers en veertigers investeren tijd, commitment en geld voor het koninkrijk. Als kerken zou er je alles aan gelegen moeten zijn om een deel van dat commitment te benutten. Daar is meer voor nodig dan een herhaalde oproep “doe nou eens mee”. Er is voor nodig dat deze generatie zich mede eigenaar van de kerk gaat voelen. Wil dat gebeuren, dan zal de gevestigde kerk ruimte moeten bieden, zeker, maar dan bid ik ook dat deze dertigers en veertigers wegen zullen vinden om ook echt de plaatselijke kerk te zegenen, ter verrijken en verder te helpen.
En eh, bedankt voor het lezen, dat helpt mij om deelnemer te zijn en toch een beetje beschouwer ;-). Er is hier overigens voor het eerst een shoarmatent. En weet je waar die vandaan komt? Uit Houten…