Vandaag in het Nederlands Dagblad
Woensdagavond zond SBS de eerste aflevering uit van de serie “Paranormale kinderen”. Bij de werving van kandidaten schreef de producent destijds: “Kinderen hebben vaker paranormale ervaringen dan volwassenen. Vaak is het voor henzelf en hun directe omgeving lastig om deze onverklaarbare gebeurtenissen een plek te geven. Het programma speelt in op deze hulpvraag. Liesbeth van Dijk, finalist uit de eerste reeks van het programma Het Zesde Zintuig, begeleidt de kinderen en hun ouders bij het omgaan met deze bijzondere gave”. In de eerste aflevering zag je Miranda, een meisje van tien dat geestjes in haar kamer ziet die niet echt bedreigend zijn maar haar wel uit haar slaap houden. Na stevig doorpraten blijkt er een traumatische ervaring achter te zitten van toen ze zes jaar was: Miranda zei toen out of the blue dat Kelly (haar vriendinnetje) dood was en dat haar moeder dat gedaan had. Ze ‘zag’ nog voordat het kind gevonden was dat haar vriendinnetje gewurgd was en dat Kelly’s moeder daarna had geprobeerd haar eigen polsen door te snijden.
Het andere verhaal is over Ruben van 13 jaar, die regelmatig zijn overleden oma in zijn kamer ziet en hoort. Dat zou nog zo erg niet zijn, als Ruben in samenhang daarmee geen onverklaarbare driftbuien kreeg die het gezin ontregelen. Liesbeth van Dijk praat met hem door en dan komt er uit dat oma boos is dat haar vier dochters (Ruben’s moeder en tantes) ruzie hebben. De ruzie wordt bijgelegd, contact met oma wordt weer gezocht en dan geeft Ruben door dat oma een geliefde had en dat tante Sandra van een andere vader is. Volgen tranen, want dat is inderdaad zo en het is een goed bewaard familiegeheim. Ten slotte krijgt oma het vriendelijke verzoek om voortaan Ruben met rust te laten.
Heftige verhalen en er volgt nog een hele serie. Ik vind het schadelijke TV en tegelijk wil ik niet meteen de kaart van occult en satanisch trekken. Dat moet ik uitleggen: ik geloof absoluut dat er vormen van zien en weten zijn die wij niet begrijpen en die we daarom paranormaal noemen. Het gaat om een glijdende schaal van mensen die goed kunnen luisteren naar mensen die aanvoelen wat ongezegd blijft (zo misschien bij Ruben?) tot moeders die feilloos weten wat hun kinderen aan de andere kant van de wereld is overkomen. En kinderen hebben een geheim vriendje of een oma waar ze mee praten, dat kan echt geen kwaad. Wat wel goed mis is, dat is (Deuteronomium 18) als je in die werkelijkheid gaat roeren, geesten van doden gaat oproepen en daar gehoor aan geven.
En ik vind het kwalijk dat SBS op dit punt stimuleert. Je ziet eerst vele tientallen kinderen met hun ouders zich komen melden op een kasteel met ‘ons medium’. Wie mag er meedoen, wie heeft het mooiste verhaal? Daarna praat Liesbeth voor het front van de natie met de meest gevoelige kinderen. Iedere politieagent kan je vertellen hoe moeilijk het verhoren van kinderen is en hoe makkelijk ze te beïnvloeden zijn. Welnu, ik zie mw. Van Dijk praten met een kwetsbaar meisje, ze stimuleert haar en zegt op een gegeven moment “jij bent telepathisch”, waarop het kind in huilen uitbarst. Dat lijkt me echt onverantwoord. Zeker, beide kinderen en hun ouders voelen zich geholpen, maar toch is dit spelen met vuur.
Het aparte is: ervaringsdeskundigen weten ook dat het spelen met vuur is. Ik heb op dit vreemde vlak eens over het internet gezworven en dan krijg je natuurlijk veel oncontroleerbare verhalen. Maar je ziet ook het besef dat “contact met de doden” zelfs als het fijn voelt, uiteindelijk gaat spoken en negatief uitpakt. Niet voor niets draaien in alle culturen de rituelen bij de dood om het loslaten, het weg houden. Ook als er toch tovenaars zijn die het contact weer leggen. De Bijbel geeft als duidelijke richtlijn: niet aan meedoen, de stem van God moet je genoeg zijn.
Als je kind stemmen hoort of geesten ziet, dan moet je dat volgens mij niet uitvergroten zoals in de serie gebeurt. Maar christenen moeten ook niet meteen in de angst schieten dat hun kind demonisch belaagd wordt of zo. Dat is ook uitvergroten. Ik zou het klein houden, je kind uitleggen dat de wereld van geesten de wereld van God is en dat hij ons leert om daar niet op in te gaan. Want meegaan en praten met geesten, dat is net zoiets als zomaar allerlei sites bezoeken op de computer of meegaan met mannen die aardig tegen je doen en je iets beloven. Het kan goed aflopen maar ook heel verkeerd. De serie van SBS helpt niet om hierbij vandaan te blijven.