Verdrinken in de Jordaan

40 dagen hier en nu · Verdrinken in de Jordaan

Vandaag is het donderdag 23 februari. We denken deze week, vlak na Aswoensdag, na over: veranderen. Vandaag leest Willem Smouter uit Marcus 1 hoe de grote verandering begint die Jezus brengt.

Er staan veel wonderen in de Bijbel. Maar een van de grootste wonderen vind ik hoe het evangelie van Jezus Christus begonnen is, namelijk dat het halve land de woestijn in trok om te luisteren naar iemand met een rare jas en een vreemd dieet, die roept dat je je moet bekeren. En dat de mensen dan massaal zich laten dopen in de rivier om vergeving van zonden te krijgen. Ik bedoel: waar kwam dat vandaan ineens?

Ik ken natuurlijk wel dat je allerlei mensen excuses hoort maken of sorry zeggen; dat hangt ook ineens in de lucht, soms. Maar dat is toch nog even iets anders. Excuses rammelen vaak aan alle kanten, bijvoorbeeld dat iemand zegt ‘het spijt me dat jij hier zo’n last van hebt’ – en dan is het eigenlijk jouw probleem. Of dat de excuses pas komen als het zó publiek is geworden dat je er niet meer omheen kunt. Maar dat je echt uit jezelf je zonden belijdt en om vergeving vraagt, dat is nog eens andere koek.

Nogmaals: ik vind het een wonder, maar ik kan wel begrijpen dat het goede nieuws van Jezus Christus dan werkelijk gaat beginnen. Zo staat het in Marcus 1:

1 Het begin van het evangelie van Jezus Christus, Zoon van God. 2 Er staat geschreven bij de profeet Jesaja: ‘Let op, Ik zend mijn bode voor Je uit, hij zal Je een weg banen. 3 Een stem roept in de woestijn: “Maak de weg van de Heer gereed, maak recht zijn paden!”’ 4 En zo is het gebeurd toen Johannes ging dopen in de woestijn en de mensen opriep tot inkeer te komen en zich te laten dopen, om vergeving van zonden te krijgen. 5 Alle inwoners van Judea en Jeruzalem stroomden toe en lieten zich door hem dopen in de rivier de Jordaan, waarbij ze hun zonden beleden.

In wezen zou dit natuurlijk altijd de volgorde moeten zijn: dat je eerst enig benul hebt welke zonden jouw contact met God belemmeren en dat je daarna open komt te staan voor het lam van God dat de zonden van de wereld wegdraagt.

Toch weet ik maar al te goed dat het lang niet altijd in die volgorde gaat. Ik heb mensen ontmoet die tot geloof kwamen omdat ze een rust ervaren hebben die ze zonder God nooit gekend zouden hebben. Of die gezien hebben dat oma echt kracht vond bij God, een kracht waar je jaloers op zou worden –  of noem maar op: er zijn honderd manieren om bij Jezus uit te komen. En dat is allemaal prima. God werkt op allerlei manieren. En tegelijk denk ik dat het geloof pas gaat hechten wanneer je gaat zien met welke zonden je de woestijn in moet om vergeving te vinden.

Dat is toch iets om eens over na te denken? Wat zou jij willen laten ‘verdrinken in de Jordaan’, en hoe zou jij weer schoon uit het water willen komen? Het kon wel eens wezen dat er dan iets gaat veranderen…