Zalig Pinksteren

Tijdens mijn verlof preek ik ’s zondags niet, ook niet elders. Dat voelt trouwens heel vreemd. Niet zozeer plezierig of vervelend maar vooral heel vreemd. Het zit er na al die jaren zó ingebouwd dat het vreemd voelt om het over te slaan. Hoe dan ook, ik heb twee uitzonderingen gemaakt en vandaag is één daarvan: ik ga in alle vroegte naar Rijsbergen (gemeente Zundert; dat ligt bij Breda; het zuiden, zeg maar).

Rijsbergen is voor mij jeugdsentiment: tussen m’n 5e en 15e woonde ons gezin in Breda en dan was Rijsbergen de buurgemeente. Protestantse, evangelisch getinte enclave in het Roomse zuiden. Op de voorste rij zit, kraakhelder, Fie van Katwijk, 93-jarige weduwe van evangelist Jan die deze gemeente met zware stem en open hart ooit stichtte. We hebben een goede dienst, met aandachtige luisteraars naar Pinkster-evangelie.

Na de dienst is er – oude traditie – uitvoerig koffiedrinken, een gezellige boel. Warme hapjes worden uitgereikt en ik heb m’n tong al gebrand voordat ik begrijp wat het zijn: “vlammetjes” omdat het Pinksteren is. Dat moet je als liturgische traditie vooral niet algemeen invoeren maar hier past het, en met vurige tong keer ik terug naar huis.